دلم خیلی گرفته...

دلم این روزا بدجوری گرفته، دیگه خسته شدم ، این روزگار زننده است،  من چقدر تحمل کنم ، دیگه نمیتونم ، هیچ چی باز نمیشه فعلا،  نمیدونم چه جوری خودمو سرحال نگه دارم ، اما نمیتونم،  باید امید داشته باشم،  خدا آخه همیشه باهامه ، مگه میشه خدای مهربون عزیزم منو ترک کنه،  من از خدام مطمئن مطمئنم که هیچ وقت تنهام نمیزاره،  من میدونم همه چی به امیده ولی از امیدم خسته ام،  کاش امیدم قشنگتر بشه،  من چند وقت پیش یه خواب دیده بودم  امروز فهمیدم واقعیه،  خدا جونم لااقل کمکم کن صبور باشم من نباید بی صبر شم ، من باید خیلی خوب باشم  اما ذوقشو از دست دادم ، خب چند روز پیش خوندم که آدما باید زیاد دعا کنن همه چیشونو واگذار کنن به خدای عزیز، خدا می خواد که ما با امید باشیم با غفلت دعا نکنیم و به اینکه خدا  باهامونه و به راحتی می تونه با یه اشاره کارامونو حل کنه،  قفل درامونو باز کنه مطمئن باشیم ، میگن هر وقت تمام درا را بسته دیدی کافیه از ته قلبت امام زمانو بخونی درجا کمکت میکنه،  من خودم یه بار اینجوری شدنو تجربه کردم.. درجا چند دقیفه بعد جوابمو داد، نمیشه هر دفعه امام زمانو بخونی که بهت درجا جواب بده خب خجالت آوره که هر وقت یه مشکلی پیش میاد صداش کنی، نمیتونم یا نمیدونم چرا نمیتونم از ته قلبم وبا آگاهی کامل دعا بخونم، یعنی چی نمیفهمم! جرا آخه نمیتونم به ته قلبم سر بزنم... کسی جرفی برای گفتن داره؟!